^{"Το Καραβάνι Των Μεθυσμένων Προσευχών"}

ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΑΤΣΚΟΥΛΗ

 

"Σαν ένα καραβάνι οι ανάσες μας του κόσμου αέναα περιγράφουν το ταξίδι. Και σαν ανάσες, ανάερα κι αδιάφορα ντύνονται όλα τα χρώματα που συναντάν στην ιερή πορεία τους. Έπειτα και με την ίδια ευκολία τ’ αφήνουν πίσω κι αποχρωματίζονται μες την σιωπή.

Και σαν ανάσες που περιδιαβαίνουν τον κόσμο των άπειρων εκδηλώσεων, ψελλίζουν συλλαβές και λέξεις, σμίγουν και γεννάν εικόνες, που κι αυτές με τη σειρά τους πλάθουν νέες εκδηλώσεις στον κόσμο των άπειρων δυνατοτήτων.

Ιερή πομπή οι ανάσες μας. Κάθε εισπνοή, ανομολόγητη μια προσευχή στον ναό της ζωής. Κάθε εκπνοή, στην γη εκδηλώνει τ’ ονείρεμά μας. Μια ανάσα οι ανάσες μας και μέσα της ζει η μνήμη του ανθρώπου. Η Μνημοσύνη, η μάνα των Μουσών βαστά τον ρυθμό στο καραβάνι των μεθυσμένων προσευχών: “Γίνωσκε δ᾽ οἷος ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει” μας λέει μέσα από τα λόγια του Αρχίλοχου.

....

Δεν γράφω ποίηση. Ούτε ζωγράφος είμαι. Λίγες ανάσες αποκρυσταλλώνω. Μια με το πινέλο και μια με το μολύβι. Γιατί απλώς μ’ αρέσει να μοιράζομαι α υ τ ό που μας ενώνει."

 

 

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΗΜ .ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ